Bir hissizlik hali vardı uzun zamandır süregelen. Bi tempo tutturmuşum hayatta; kapıldım gidiyordum. Daha doğrusu o bir tempo değil aslında biliyor musun? Ona başkaları "tempo, hayatını düzene soktun, vay bunlar güzel gelişmeler" falan diyor. Bense hissizlik diyorum. Bu genelgeçer bir yargı değil ama. Sadece benim hissettiğim, daha doğrusu hissedemediğm bu. Daha da doğrusu bu hissizliğimi buna bağlıyorum.

Ne kadar hissizleşirsen hayatta o kadar başarılı görünmen de ne boktan bir şeydir. Ne kadar duygun varsa o kadar ezik oluyorsun karşılığında da. Ne acı lan.

Aslında belki de hiç alakası yoktur o tempoyla hissizliğin.

Kimi kandırıyorum ki.. Biliyorum işte hiç alakası yok gerçekten. Bu başka bir şey.
Bu sanırım duygularımın artık bana daha fazla dayanamaması.
Bu bi şey tam adını koyamıyorum.

Birileri güzel tanımlamıştı benim bu halimi. Daha doğrusu göstermişti bana bunu şununla :

Kirpi gibisin çocuk
Her tarafın diken
Kim elini uzatsa
Delik deşik

Üstelik sen de kan içindesin.

Ben uzun zamandır kimseyi özlemiyordum biliyor musunuz? Leyla var bir tek. Arkadaşımın kızı. 2 yaşında. Bir tek onu özlüyordum. "Kızlar bakın nasıl da sevimliyim bir tek bebeğee özlüyom" diye düşünmeyin. Vallahi bir tek o var. Tamam dünyanın en tatlı yaratığı kendisi ama sadece o olmamalı yani. Ailem, dostlarım, doğduğum, büyüdüğüm, kendim olduğum şehir de var orda. Onlara ayıp olmuyor mu?

Oluyor da yok işte.

Kızıyorlar bana bu durum için çok. Aslında kızmaktan çok benim için üzülmeleri lazım sanki. Ama seviniyorlar buna. Dedim ya o tempoyu yakaladığım, işlerimi düzene soktuğum, kendi düzenimi kurduğumdan falan dem vuruyor "helal olsun" diyorlar.

İş ne lan? İş ne? Hayat bu mu? İş mi hayat?

"Beni hiç anlamamışlar" değil bu biliyor musun? Aslında beni çok iyi anlıyorlar ki sanırım ben de bundan kaçtım. "Benim içim dışım birdir şekerim" diye sırıtan salaklar var ya, hah işte onların içi dışı hakkaten bir olsa o kadar mutlu olmazlardı biliyor musun?

("Biliyor musun, biliyor musun" diye diye aklıma "Behzat Ç"deki şu sahne geldi bak)

Yok be. Demek ki içlerinde o var, ondan mutlular. (Kendi tezimi çürüttüm 2 saniyede)

Neyse olmayan konuya geri döneyim.

Orada kendimi kapamam zordu. Anlaşılmak ağırdı bazen. Hayatında hiç rol yapmadan yaşamak ne güzeldir değil mi? Öyleydi işte. Ama fazla kendin olmak, hele sen çok sensen çok zor.

Birilerini anlamaksa en zoruydu. Kaçtım gittim. İyi gibiydi aslında her şey. Hatta vallahi iyiydi be.

Ama kime desem iyiyim diye hep bir "Sende var bi şeyler" dediler. Seziliyor işte bazı şeyler. Ne de olsa "Benim içim dışım birdir şekerim"

Biliyorum aslında çoğu şeyi. Çok şey biliyorum. Haddinden fazla şey. Niye bu kadar şey biliyorum da kendimi bu kadar yoruyorum onu bilmiyorum bak.

Artık klişeleşen şu akreple kurbağa hikayesindeki gibi "Benim huyum bu" sanırım.

İnsana hayatında ona en zorluk çıkaran şeylerin bildiği, emin olduğu, hissettiği şeyler olması ne acı değil mi?

Şarkı da çok güzel biliyon mu? 



Hep diyoruz ya orda burda "ben samimiyim ondan seviliyorum, insanlar beni içten buluyor şekerim".

Sanırım hiç bu kadar kendi kendime saçmalamamı buraya dökmemiştim.

İyi akşamlar sevgili izleyiciler.

Geçtiğimiz hafta sonu program yaptığı kanalın çıkışında silahlı saldırıya uğrayan Uğur Mumcu ağır yaralı olarak hastaneye kaldırıldı. Abdi İpekçi'nin yanında yer alan Bahriye Üçok da silahlı saldırıdan nasibini aldı. Şoförü ağır yaralı Çetin Emeç'i en yakın hastaneye götürdü. Doktorların hemen müdahele etmesi ve ardı ardına gelen ameliyatlarla düşük olan yaşam şansı artan Ahmet Taner Kışlalı'nın yaşam savaşı sabah vaktinde doktorların verdikleri müjdeli haberle zafere dönüştü. Güzel haberin ardından ziyaretçi akınına uğrayan hastaneye uğrayanlar arasında Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç da vardı. Arınç, hastane önünde yaptığı açıklamada "Hrant Dink'i yoğun bakımda ziyaret ettim, uyandırılmamasını rica ettim. Kendisi gayet iyi görünüyordu" dedi. Başbakanımız ise "Gereği yapılsın" diyerek tavrını ortaya koydu ve olayın failleri henüz 3 gün dahi geçmeden yakalandı.

Bu arada sanatçı İbrahim Tatlıses, Japonya'da yaşanan gelmiş geçmiş en büyük afet ve radyasyon sızıntısı için Japon halkına "Allah cezanızı verecek evladımm" dedi.

İyi akşamlar.

* Hiç kimse silahlı saldırıya uğrayarak ölmeyi hak etmez. İbrahim Tatlıses'den hazzetmesem de bu kendisi için de geçerlidir. Umarım sağlığına da en kısa zamanda kavuşur. Tepkim ise Japonya'da asrın felaketi yaşanırken sadece bu konuya odaklanılmasına ve devletimizin istediği zaman bulduğu katilleri yukarıdaki verdiğim örneklerde hala bulamamasınadır. Bu yazı siyasi bir tarafa yönelik değildir. İsimler aklıma ilk gelen isimlerdir. Siz de kendi aklınıza gelenlerle değiştirebilirsiniz.Tekrar iyi akşamlar. Başka faili meçhullerde görüşmek üzere. Hoşçakalın.

Blog yasağı bağladı elimizi kolumuzu. Ayar yap, program kur, eklenti indir derken insanın ne yazası ne okuyası geliyor. Ama yine de çırpınmaya devam ediyoruz. Bir de benim tema göçtü bu hafta başında. Anlayacağınız iyice yalan oldu blog.

Geçen hafta blogspot'a erişim engellenince ben de herkes gibi tepkimi koymuş, Twitter, Facebook nereyi bulduysam tepkimi dile getirmeye çalışmıştım ama şimdilik bir şey elde ettiğimizi söylemek mümkün değil malesef. Zaten bu tepkileri dile getirirken bile farklı geri dönüşler alıyoruz ki moralimizi bir de onlar bozuyor. Ama burda veya diğer mecralarda bir şeyler yazarken "Bunu bir yerlere çekerler, bunu anlamazlar, acaba yazmasam mı" gibi bir önyargı oluşmuyor bende hiç bir zaman. Bunun ceremesini de sonraları çekiyorum zaten. Anlatmak istediğim şeyi bambaşka yere çekenleri mi ararsınız, alakasız bir şeyle bağdaştırıp bana küfürler edenleri mi ararsınız ne isterseniz var işte. Ama bu seferki bambaşka bir deneyim oldu.

Blogspot yasağından sonra Twitter'a yazdıklarım arasında şöyle bi cümle de vardı : Bloglara erişimin engellenmesi yetmez; tumblr'a da erişim engellenmeli. bir sürü çıplak kadın resmi paylaşıyorlar orda. çohayıp!!!

Şurdan aslını da görebilirsiniz.

Bunu da yazarken bir parantez açıp "İronidir, yani ben aslında burda blog yasağını eleştiriyorum, bakın ben tumblr'a karşı değilim" gibi açıklamalar yapmanın salakça olduğunu düşünürsünüz değil mi?

Ama bakın neler olmuş sonrasında.

Şimdi ben ne diyeyim ki bunun üzerine. Nasıl açıklayayım. Neyi, kime açıklayayım?

Belki de cidden hiç uğraşmamak lazım. Öyle 7/24 kopmak lazım. Düşünmemek lazım. 

Bu arada söylemeden de geçemeyeceğim. Benim kediler ve mart ayı ile ilgili herhangi bir yerde herhangi bir iletime, yazıma, cümleme herhangi bir şeyimi bulan veya getirene yüz bin lira veriyorum.

Ne diyim ki ben şimdi?

* Diyalogu gönderen Kedipikolata. Linki de şurda.

Uzun uzun bir şeyler yazasım vardı ama şu Blogger'a erişimin engellenmesi tüm keyfimi kaçırdı bu akşam. Üzerine yeni bir şeyler söyleyecek değilim. Bir kaç ay önce şu yazıda yazdıklarım hala geçerli malesef ve geçerli olmaya da devam edecek gibi.

Neyse efendim. Bu haftanın şarkısı Adele'den Rolling in the Deep.

Açıkçası Adele'den bihaberdim ben. Twitter'dan takip eden ErkalDemir kullanıcı adlı biri yolladı sağolsun ve bir haftadır adeta kilitlenmiş durumdayım hem bu şarkıya hem de diğer şarkılarına Adele'nin. 

Sözü fazla uzatmadan sizi Rolling in the Deep'i dinlemeye davet ederken, bu şarkıyla yetinmeyin iki albümünü de bir an önce edinin diyor; ErkalDemir'e de beni bu sesle tanıştırdığı için teşekkür ediyorum.

There's a fire starting in my heart
Reaching a fever pitch, it's bringing me out the dark
Finally I can see you crystal clear
Go head and sell me out and I'll lay your shit bare

See how I leave with every piece of you
Don't underestimate the things that I will do

There's a fire starting in my heart
Reaching a fever pitch
And its bring me out the dark

The scars of your love remind me of us
They keep me thinking that we almost had it all
The scars of your love they leave me breathless
I can't help feeling
We could have had it all
Rolling in the deep
You had my heart inside your hands
And you played it
To the beat

Baby I have no story to be told
But I've heard one of you
And I'm gonna make your head burn
Think of me in the depths of your despair
Making a home down there
It Reminds you of the home we shared

The scars of your love remind me of us
They keep me thinking that we almost had it all
The scars of your love they leave me breathless
I can't help feeling
We could have had it all
Rolling in the deep
You had my heart inside your hands
And you played it
To the beat
Throw your soul through every open door
Count your blessings to find what you look for
Turned my sorrow into treasured gold
You pay me back in kind and reap just what you sow

We could have had it all
We could have had it all
It all, it all it all,
We could have had it all
Rolling in the deep
You had my heart inside your hands
And you played it
To the beat.