Hepiniz İzmir'de geçtiğimiz günlerde yaşanan vahşetten haberdarsınızdır. Ufuk Günaydın adındaki bir üniversite öğrencisinin bir kediyi tam olarak sıfatlandıramayacağım bir şekilde katletmesi hadisesinden bahsediyorum. Olaydan hala haberi olmayanlar olayın videosunu şurdan izleyebilirler.

Videoya bakıp da sayfalarca tespitler yapabiliriz, Ufuk'un soyuna sopuna küfürler edebilirz, öfkemizi pek çok şekilde ifade edebilirz.. Ben onu yapmayacağım.. Ha yapmadım mı? Yaptım da. Bildiğim küfürleri ettim Ufuk ve arkadaşlarına o öfkeyle.

Geçti sonra.

Şimdi anlatacaklarım da farklı zaten. Bambaşka şeylerden bahsetmek istiyorum.

Bloga yazdığım yazılardan birine ya da mailime şimdi tam olarak hatırlayamıyorum ama şöyle bir yorum gelmişti :

A.ına kodumun hümanisti sen de!!!

O zamanlar çok gülmüştüm bu yoruma. Hani bir insana başka insanlara değer veriyor diye böyle yaklaşılmasına gülmüştüm.

Sonra düşündüm uzun zaman ben hümanist miyim diye.

Gerçekten her insana değer veriyor muyum; mesela Ufuk Günaydın'a; Ufuk Günaydın'a tepki olarak onu linç etmek isteyenlere, katillere, tecavüzcülere, çocuk istismarcılarına da aynı değeri veriyor muyum diye? Sırf insan oldukları için?

Vermiyordum ki.

Ben hümanist falan değildim.

Hani ailemi, dostlarımı ayırın; ben insanları sevmiyordum.

Sevgi dolu biriydim ama; insanları sevemiyordum. Suç bende miydi?

Ben sevgi doluydum ama; ülkemi sevemiyordum. Suç bende miydi?

Ben hayvanları seviyorum.

Ben çocukları seviyorum.

Ben gerçekten sevgi doluyum ama sevgimi hak eden sadece onlar var.

Başkasına sebebsiz yere zarar vermeyen, canını acıtmayan, bundan zevk almayan bir tek onlar.

Ha öyle olmayanlara da sevgisizim sadece. Onları yok etmek istemiyorum, onları linç etmek, öldürmek istemiyorum.

Onlar beni ilgilendirmiyor. Ben onların olmadığı bir dünyada yaşamanın hayalini de kurmuyorum artık. Çünkü artık çok iyi biliyorum ki böyle bir dünya mümkün değil.

Hatta sevdiğim çocukları bile alıyorlar benden. Katil yapıyorlar, tecavüzcü yapıyorlar. Ufuk oluyor o çocuklar.

Ben sevgi doluyum ama insanları sevemiyorum.

Ben sevgi doluyum ama ülkemi sevemiyorum.

Sevgimi verecek bir dünya da aramıyorum artık.

Öyle yaşıyorum ben artık.

Öyle kutumdayım bekliyorum. Kimse görmesin sevgimi diye. Tekmelerler diye korkuyorum bazen. Ama arada kafayı da çıkartıyorum.

Ben sevgi doluyum ama..

Öyle.

Her 2-3 ayda bir tren kazası yaşanan, her sel felaketinde onlarca insanın zarar gördüğü, her orta ölçekli depremde bile evlerin yıkılıp insanların öldüğü, hiç bir önlem alınmadan çalıştırılan tersane işçilerinin birer birer hayatını kaybettiği, grev yapan emekçilerin coplandığı, işçilerin hayatının pamuk ipliğine bağlı olduğu ülkemizin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Ömer Dinçer, Şili'de 69 gün sonra yeraltından çıkarılan madencilerle ilgili yorum olarak "Biz olsak 3 günde çıkarırdık" dedi. Bu esnada 17 Mayıs 2010 tarihinde Zonguldak'ta göçük altında kalan bazı işçilerin "cesetlerine" hala ulaşılamamış bulunuyor.

Ali Demir

Hani bazı derslerin boş olduğu söylentisi dolanır da içinizi bi mutluluk kaplar, sonra ders saati geldiğinde ilk 2-3 dakika kimseler ortalıkta yoktur da siz "evet kesin boş" diye sevinirken çok alakasız bir dersin hiç sevmediğiniz öğretmeni gelir ya sırf ders boşi geçmesin diye; hah işte yeni ÖSYM Başkanı Ali Demir o öğretmene benziyor.

Badem bıyık CV'lere eklenmeli. Çok kapı açar.

İnternette ünlü birinin öldüğü söylentisini çıkarıp ortalığı karıştıran insan tipleri mevcut bir de. Hani bin çeşit insan var zaten ayrı da hiç anlam veremediğim tiplerin başında geliyor bunlar. En son "Münir Özkul öldü" diye ortaya bi şey attı bu tiplerden biri. Sonra saatlerce yas tuttu insanlar. Bu kafaları anladığım gün kanser tedavisi hakkında da araştırmalara başlayacağım.

Mesut Özil'e ayıp etmiyor muyuz? Yuhlamak, gol attı diye "Vatan Haini" damgası vurmak falan? Mesut'u yuhlayan Türk gurbetçiler madem bu kadar bağlılar ülkelerine; kendilerini Alman vatandaşlığından feragat edip ülkelerine dönmeye davet ediyorum. Gelin sevgili vatandaşlarım gelin burda yaşayın madem bu kadar Alman düşmanı Türk aşığısınız. Hadi gelin burda da işsizlik maaşı, sağlık hizmetleri, insan hakları Almanya standartarında değil mi? ( değil. inanıp da gelmeyin)

Borges güzel bir Arda Turan - Mesut Özil karşılaştırması yapmış şu yazısında.

Ülkenin en önemli futbolcusunun "Çok sevişiyor ondan sakatlanıyor" diye yaftalandığı ülke yerine doğup büyüdüğüm, eğitimini kültürünü aldığım, bana en güzel yaşam standartını ve imkanlarını veren, "kazanmanın değil oyunun taraftarı" olan insanların yaşadığı ülkenin milli takımını seçerdim ben de Mesut'un yerinde olsaydım.

Adında "Halk" olan bir partinin halktan bu kadar kopuk olduğu başka yer var mı acaba çok merak ediyorum.

Başıma bir iş gelmeyecekse Cem Adrian'ı da şarkılarını da sevmiyorum, sevemiyorum.

"Televizyonda en sinir bozucu program hangisi?" derseniz tereddüt etmeden "Abbas Güçlü ile Genç Bakış" derim. Neyi, niye savunduklarını bilmeden sadece ezbere öğrendikleri şeylerle hayatlarını sorgulamadan geçiren ve güya üniversite okumakta olan gençlerin otu boku sadece alkışladığı insanın gözünde seğirmelere yol açan bir program. Kenan Evren bile alkışlandı bu programda düşünün artık gerisini.

Türbanlılara öcü gibi bakıyoruz, üniversitelere sokmuyoruz, Kürtler'in hepsini terörist ilan edip tiksiniyoruz, travestiler, gayler, sokak çocukları, çingenelerden zaten iğreniyoruz; Ermeniler, Rumlar, Gayrimüslimler zaten şerefsiz.... E ulan nedir senin istediğin ? Sen kimlerle yaşamak istiyorsun? Kendi saf ırkın dediklerinle geçinebiliyor musun da bu insanlardan korkuyorsun? Sorun sende biliyorsun değil mi?

Arada saçma şeyler de yapsalar; sırf şu "cCc, Reis" gibi ülkücü saçmalıklarını ayağa düşürüp dalga malzemesi yaptığı için bile seviyorum İnci Sözlük'ü.

Kış geldi; blog aleminde yazılar çoğalır.

Eğer blog denen kavram 5000 küsur yıl önce çıkmış olsaydı "Bir süredir yazamıyordum, Uzunca bir aradan sonra bloga geri döndüm, Şu konu hakkında ne kadar zamandır bir şey yazmıyordum" gibi cümleler günümüzün atasözleri olacaktı muhtemelen.
Efendim işte ne diyim ki oluyor bir şeyler ihmal ediyoruz burayı.

Seyahatler, değişimler, hastalıklar derken canım blog öksüz kalıyor kenarda.

E samimiyetle takip eden takipçilerden de "Ama nerdesin yoksun ne zamandır, Ne olur artık geri dön, Hani haftanın şarkısı, Nerde lan film yazıları lavuk" gibi tepkiler almıyor değilim haliyle. (son örnek fazla samimi oldu)

Demiştim ya bir önceki yazıda gidip gele gele Aziz Yıldırım'ı oldum şu blog aleminin.

Neyse efendim girizgah olsun bu yazı ve şarkı. Diziler gibi yeni sezonu açayım ben de. Yarın bir "Haftanın Videosu"; ardından da bir "Kısa Kısa" ile devam ederiz.

No-one seems to be around today
They must've all gone off without me again
I think I'll head home

Maybe I'll find them gathered 'round my doorstep
Oh, to sleep in a comfortable bed
I think I'll head home

No-one seems to be around today
They must've all gone off without me again
I think I'll head home
I think I'll head home

Bring me a day full of honest work
and a roof that never leaks
I'll be satisfied

Bring me the news all about the town
How it struggles to help all the farmers out
During harvest time

But there's someone I'd like to see
She never mentions a word to me
She reads Leviathan

I think I'll head home
I think I'll head home
I think I'll head home

Bring me a day full of honest work
and a roof that never leaks
I'll be satisfied

Bring me the news all about the town
How it struggles to help all the farmers out
During harvest time

But there's someone I'd like to see
She never mentions a word to me
She reads Leviathan

I think I'll head home
I think I'll head home
I think I'll head home
I think I'll head home