Geçen Pazar Babalar Günü'ydü. Daha doğrusu Günü imiş; ben de reklamlar, tanıtımlar, bloglardaki yazılar sayesinde farkettim.

Anneler Günü, Sevgililer Günü haydi bir yere kadar mantıklı gibi de şu Babalar Günü çok eğreti duruyor. Her ne kadar Anneler-Sevgililer Günü gibi günler için, "Tüketim toplumu, emperyalist güçler, yılın her günü zaten anneler günü ,ben aşkıma her gün bıdı bıdı.." gibi cümlelerle başlayan eleştiriler getirsek de en azından kadının geninde kodlanmış olan "hediye alma,kendisine sürpriz yapılma" isteği gibi durumlar için o günlerin bire bir olduğunu da inkar etmemek lazım.Ayrıca bu sürpiz mevzusunu da irdelemek lazım.

Misal,bir erkek sevgilisine hediye alıyor,kız sanki o hediyeyi hiç beklemiyormuş da kendisi için çok büyük sürpriz olmuş gibi tepkiler vermiyor mu işte ona sinir oluyorum... Özellikle böyle durumlarda kızların verdiği "İnanmıyorrummmmmm,aşkımm inanmıyooorummmmm çılgınsın sen...." tepkisi var ya işte beni o kıza doğru aduket çekme isteğiyle dolup taşırıyor. Ulan neye inanmıyon aylardır herifin başının etini yediniz "Sevgililer Günü de Sevgililer Günü" diye. E yazık oğlan da gitti aldı oyuncak ayıyı daha neyine şaşırıyorsun be sahte matruşka. Yarın öbür gün orgazm taklidi de yapacaksın sen bu oğlana terbiyesiz kadın..Ayrıca oyuncak ayı aldı diye niye çılgın oluyor ki bu çocuk..Şişme erkek alsa o zaman ben de derim "ağbi hakikaten manyaksın sen" diye,ama oyuncak ayı almış lan..(oyuncak ayı alma mevzusuna da ayrı bir yazıda değineceğim)



Neyse konumuza dönmek gerekirse, ben bu tip günlerin kesinlikle kadınlar tarafından yaratıldığı ve günümüze getirildiği kanaatindeyim.

Geneli mal olan biz erkeklere en azından yılda iki kez sevdikleri kadınları sevindirmeyi şartlıyor bu günler.

Ama konu babalara gelince durum çok zorlama olmuş. Sonuçta Baba Figürü (genellikle) hiç de öyle "bana hediye alınsın,öpüleyim,evladım bana sarılsın,karım bana sürpriz kravat alsın" gibi şeyleri kafasında kurmaz,tasarlamaz,böyle bir beklenti içine girmez.Girse bile özellikle bizim (Türklerin) babalarımız buna iki çeşit tepki verir.


İlk gruptaki babalar şeker gibi, pamuk gibi, tonton adamlardan oluşan ve bu sürprizleri "canım karıcığım,canım kızım-oğlum" diye karşılayıp sürprizi(!) yapanları, yaptıkları dolayısıyla mutlu hissettiren ve pek çoğumuzun gıpta ile baktıkları babalardır. Bizim ülkemizde bu tip babalar genel olarak eğitim(öğretim değil) seviyesi yüksek, sadece ailesine değil çalışanlarına da şefkatli davranan ve genel olarak da kız çocuk sahibi babalardır. Bu babaların bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar az olduğunu söylemekte de fayda var tabi.

İkinci grup ise ülkemizdeki babaların hemen hemen %95'ini kaplayan, kızı varsa onunla eşi yoluyla diyalog kuran, oğlu varsa kendisiyle ancak Futbolca adlı bir dil ile iletişim kurabilen,hafta içi kumaş pantolon gömlek, haftasonu baba kotu üstüne gömlek giyen, tüm gömleklerinin cebi "cigarette hole" dediğimiz bir dizayna sahip babalardır.

Genellikle ergenliğe tam girmek üzere olan çocuklar(ergenlikten sonra tenezzül etmezler zaten) Mayıs ayının ikinci haftası makyaj çantası alıp sürpriz(!) yaptıkları anneleri ile beraber bu babalarına Amerikan dizilerinde, filmlerinde gördükleri gibi bir tablo çizme hevesi içinde Babalar Günü Organizasyonu yapmaya çalışırlar.Kafalar yorulur, planlar yapılır, akabinde kendinden Cigarette Hole'lu gömlek ve hiç bir zaman kullanılmayacak olan kravat eşliğinde babaya Babalar Günü Sürprizi yapılır. Bu babaların bu sürprizlere tepkileri ise kendi içinde iç ve dış tepki olmak üzere ikiye ayrılır.



Dış Tepki sürprize hediyeler verildiği anda ortaya çıkar ve "nerden çıktı şimdi bu sırıtışı" eşliğinde : "Ne gerek var şimdi boşuna masraf " sözüyle ağızdan dökülür..


İç Tepki ise çok daha sert ve acıdır.Bahsi geçen baba söze dökmeyerek içinden şu cümleyi geçirir : Benim kazandığım parayla bana artislik yapıyolar a.ına goyyum..


Bu iç tepkinin bazı babalarda dışa döküldüğü de görülür ki o babalar %95'lik grubun en sivri kısmıdır.


Şimdi genel olarak bizim babaların niye böyle tepki verdiğine gelirsek,


Efendim zaten hayat şartları belli ülkemizde, adamlar ay sonunu nasıl denkleştireceğiz diye kara kara düşünüyor, hayatında kitap okumaya vakit bulamamış çalışmaktan, kahvehane ortamlarında noktalama işareti olarak "a.ına goyyum" gibi kalıpları kullanarak yetişmiş bir neslin çocukları olarak babalarımızdan bir Uncle Bob, bir Jason Dayı, efendime söyleyeyim o TRT'de bir dönem yayınlanan "7th Heaven" dizisindeki rahip baba gibi tepkiler beklemek hayalcilik olur zaten. Elin Jacob'ı triplex evinde dua ile yemeğe başlarken sen o hiç takmayacağı kravatı verdiğin sırada adamın ilk tepkisi "kaç para verdiniz buna " olacak tabi.



İşte bu yüzden Babalar Günü bizim ülkemizde hiç bir zaman Anneler Günü'nün yaptığı etkiyi yapmaz, yapamaz, yapmayacaktır da..


Ha bizim çocuklarımız olur ileride gider bir PlayStation 5 alır o zaman afferin derim oğlana..Ya da demem lan sonuçta benim paramla almış eşşoleşşek...