İsmail Cem bizim kokuşmuş siyasetçi imajımızın dışında gerek duruşu, gerekse de kültürü ve hitabeti ile bambaşka bir karakterdi. Bu ülkede bulunduğu mevkiye yakışan ve o mevkinin hakkını veren ender adamlardandı kendisi.

Papandreu ile birlikte Türk-Yunan dostluğunun lafta değil gerçekte var olduğunu kanıtlayan, kıyının iki tarafının aslında birbirine ne kadar benzediğini ispatlayan bir ikili oldular beraber. Zamanında aynı mahallede yaşayan insanların bir zamanlar yakaladıkları o güzel uyumu yeniden canlandırmışlardı.

Biz İsmail Cem'i kaybettik ne yazık ki. Hem de yaşamının son dönemlerinde siyasetin çirkin tarafları ile karşı karşıya kalıp hastalanarak gitti bu dünyadan.

Papandreu ise devam ettiği siyasi hayatında geçen hafta bir zafer kazandı ve seçim galibiyetinin ardından daha bir hafta bile geçmemişken büyük bir vefa örneği göstererek, önce kadim dostunu ziyaret etti.

Beraber diktikleri zeytin ağacının bir dalını arkadaşının mezarına koydu.Böyle sundu ona şükranlarını.